Een enorme opbrengst, besparen op krachtvoer, een hoger eiwitgehalte in de melk, een smakelijker voerrantsoen en gunstig voor de mestboekhouding. Al die voordelen worden toegedicht aan een gewas dat nog maar amper geteeld wordt in Nederland, maar volgens veredelaars toch een enorme potentie heeft: de voederbiet.
De opbrengst overtrof Hettinga’s stoutste verwachtingen: ruim 150,000 kilo per hectare. Uitgedrukt in droge stof gaat het om ruim 30,000 kilo. Er is bijna geen gewas in Nederland met zulke imposante oogstcijfers. Ter illustratie: een hectare grasland levert jaarlijks zo’n 12,000 kilo droge stof op en maïs 17,000 kilo.
Door die hoge opbrengst kan Hettinga besparen op krachtvoer. Zo hoeft hij dit jaar geen perspulp te kopen, een product dat vrijkomt na de verwerking van suikerbieten. Ook is zonneklaar dat een hoge opbrengst positief uitpakt voor zijn mestboekhouding. Immers: des te hoger de opbrengst van het land, des te meer mest mag er aangewend worden. Of ook de andere beoogde voordelen (een hoger eiwitgehalte en smakelijker voer dus een hogere melkproductie) uitkomen is nog afwachten. "Wy sil it sjen", zegt Hettinga nog ietwat voorzichtig.
De voederbiet was in het verleden een behoorlijk groot gewas in Nederland. In 1948 bedroeg het areaal circa 66,000 hectare. Met de schaalvergroting verdween de voederbiet meer en meer uit het landschap. Het grote nadeel van dit gewas was ook dat er veel modder aan bleef kleven. In 2015 bedroeg het voederbietenareaal nog maar 423 hectare.
KWS heeft een nieuw ras gekweekt dat vrijwel moddervrij is te oogsten. Deze Feedbeet is gladder, bevat minder groeven en groeit veel meer boven de grond dan de oudere rassen. Het droge stofgehalte enorm is opgekrikt: van zo’n 12 naar ruim 20 procent. Zodoende kan de versnipperde biet droog ingekuild worden samen met maïs.
De grote arealen van weleer keren niet terug. En dat is ook wel logisch, met zulke opbrengsten en met zo’n hoog drogestofgehalte zijn niet zoveel hectares meer nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten